Olmayacağını bile bile bir şeye tutunmak, ya olursa diye ümitle beklemek dünyadaki en çaresizce şeydir heralde...Bir tarafınız olmuyorsa zorlama bu olmazsa başkası olur der, diğer tarafınızsa ki o genelde sol tarafınız olur ince bir sızılya onu düşünüp ama ben onu istiyorum onsuz nasıl olur ki der.Onun vurdumduymazlığına siz özveriyle karşılık veririsiniz belki diye belki olur mu diye ama boşunadır siz özveride bulundukça o en umursamaz tavrını takınacaktır.Zamana bırakayım nasılsa her şey olacağına varır dersiniz ama o da olmaz sonunda üzülen, kırılan, incinen gene siz olursunuz.İyisi mi daha fazla üzülmeden bu gidişe bir dur demek.Belirsizliğin olduğu yerde mutluluk olmaz...Evet evet kesinlikle bir dur denmeli! Belki gene üzülceksiniz ama sürekli yağmurun altında ıslanmaktansa hayata yeni bir pencere açıp, yağmurun ardından gelecek gökkuşağını beklemek daha güzel değil midir?